آیا جراحی سینه باعث اختلال در شیردهی می‌شود؟

جراحی سینه اعم از ماموپلاستی (کوچک‌کردن)، ایمپلنت (افزایش حجم)، لیفت یا بازسازی می‌تواند بسته به نوع تکنیک و میزان برش و فاصله از بافت‌های شیردهی بر قابلیت شیردهی تاثیرگذار باشد. تاثیر جراحی سینه بر توانایی شیردهی یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های زنان است. نوع جراحی محل برش‌ها و تکنیک پزشک در حفظ مجاری شیر و اعصاب نقش کلیدی در حفظ یا کاهش میزان شیردهی دارد. در جراحی‌هایی مثل کوچک کردن یا لیفت سینه اگر آسیب به مجاری شیر زیاد باشد ممکن است حجم یا قابلیت شیردهی کاهش یابد یا حتی به طور کامل از بین برود. اما اگر جراحی با رعایت اصول محافظت کننده انجام شود بسیاری از بانوان پس از عمل همچنان قادر به شیردهی خواهند بود. مشاوره با پزشک حتما توصیه می‌شود تا ریسک‌ها بر اساس شرایط هر فرد بررسی گردد.
در جراحی‌هایی مثل کوچک‌کردن یا لیفت سینه اگر آسیب به مجاری شیر زیاد باشد ممکن است حجم یا قابلیت شیردهی کاهش یابد یا حتی به‌طور کامل از بین برود. اما اگر جراحی با رعایت اصول محافظت‌کننده انجام شود بسیاری از بانوان پس از عمل همچنان قادر به شیردهی خواهند بود. مشاوره با پزشک حتما توصیه می‌شود تا ریسک‌ها بر اساس شرایط هر فرد بررسی گردد. برای کاهش این نگرانی و انتخاب روش مناسب بهتر است پیش از تصمیم‌گیری با بهترین جراح سینه در خوزستان مشورت کنید تا با بررسی دقیق شرایط بدن و هدف شما ایمن‌ترین و مؤثرترین روش جراحی انتخاب شود.

جراحی بزرگ‌کردن سینه (پروتز یا ایمپلنت): اگر پروتز زیر عضله یا بافت چربی قرار گیرد بدون آسیب به غدد و مجاری شیر، غالباً تاثیر چندانی ندارد اما ایمپلنت‌های پشت آرئول احتمال اختلال را افزایش می‌دهد.
ماموپلاستی (کوچک‌کردن): برداشتن حجم زیاد از بافت سینه به‌ویژه طی تکنیک‌هایی که مجاری اصلی نزدیک آرئول را جابجا می‌کند احتمال کم شدن یا از دست رفتن کامل شیردهی را دارد.
لیفت سینه و اصلاح فرم: اگر همراه با برش زیاد اطراف هاله باشد مثل ماموپکسی سیرکولار، گاه آسیب جدی به مجاری وارد می‌شود.
بازسازی پس از سرطان یا آسیب: اغلب نیازمند تغییر ساختار کلی سینه است و معمولاً شیردهی بسیار دشوار یا غیرممکن خواهد شد.
جراحی‌های ترکیبی (لیفت همراه پروتز یا کاهش حجم): در این روش‌ها چون چند تکنیک توام انجام می‌شود معمولاً بیشترین آسیب به بافت‌ها وارد شده و احتمال از دست رفتن توان شیردهی بیشتر است.

در ابتدا باید دانست که شیردهی فرآیندی بسیار پیچیده و وابسته به سلامت ساختارهای عصبی و بافتی سینه است. جراحی سینه می‌تواند توانایی مادر برای شیردهی را تحت تأثیر قرار دهد زیرا در طی عمل ممکن است به مجاری انتقال شیر، غدد شیردهی یا اعصاب حساس کننده نوک سینه آسیب وارد شود. شدت این تأثیر بسته به هدف جراحی و محل و نوع برش‌ها و تکنیک جراح و شرایط فردی هر بیمار متفاوت است. در بعضی موارد جراحی هیچ اختلالی ایجاد نمی‌کند و مادر قادر به شیردهی معمول خود خواهد بود اما در موارد دیگر ممکن است کاهش قابل توجهی در میزان شیردهی یا حتی قطع کامل آن اتفاق بیفتد. در ادامه مؤثرترین عوامل تعیین‌کننده میزان تأثیر جراحی سینه بر شیردهی به‌صورت خلاصه آمده است:
نوع برش جراحی و تکنیک جراح: هرچه جراح بافت‌ها و اعصاب مرتبط با شیردهی را بیشتر حفظ کند احتمال شیردهی موفق افزایش می‌یابد.
میزان برداشتن بافت: جراحی‌هایی با برداشت بیشتر ریسک بیشتری دارند.
سن و وضعیت سلامت عمومی مراجعه‌کننده: جوان‌تر بودن و نداشتن بیماری زمینه‌ای احتمال حفظ قابلیت شیردهی را بالا می‌برد.
تجربه علمی جراح: انتخاب متخصص مجرب با دانش مامایی و تکنیک‌های محافظتی اهمیت بالایی دارد.
تکنیک و روش جراحی انتخابی: استفاده از روش‌های محافظتی در جراحی نقش مهمی در حفظ توان شیردهی دارد.

کاهش یا قطع شیردهی: وقتی مجاری شیر یا غدد سینه آسیب ببینند تولید و خروج شیر ممکن است تا حد زیادی کاهش یابد یا حتی مادر به طور کامل شیردهی را از دست بدهد.
تأخیر در آغاز شیردهی: تورم، جراحت یا تغییرات عصبی و هورمونی پس از جراحی می‌تواند شروع تولید شیر را به تعویق بیندازد و مادر روزها یا هفته‌ها بعد از زایمان قادر به تغذیه نوزاد باشد.
درد یا ناراحتی هنگام شیردهی: آسیب‌دیدگی اعصاب یا بافت‌های حساس ممکن است شیردهی را برای مادر دردناک کند به‌طوری که ادامه تغذیه کودک دشوار یا غیرممکن باشد.
کاهش حساسیت نوک سینه: برش اطراف هاله یا آسیب به عصب‌ها معمولاً حساسیت نوک سینه را کاهش می‌دهد و ممکن است نوزاد نتواند مکش موثر داشته باشد و شیر کافی دریافت کند.
افزایش خطر انسداد مجاری یا عفونت: زخم یا تغییرات ساختاری به‌جا مانده از جراحی زمینه‌ساز انسداد مجاری شیر یا ابتلا به عفونت سینه خواهد شد و سلامت و شیردهی مادر را تهدید می‌کند.

انتخاب جراح ماهر و روش محافظت‌کننده: مشورت با متخصصین زنان و جراحان با تجربه ماموپلاستی توصیه می‌شود.
تغذیه مناسب و مراقبت از سلامت کلی: تغذیه غنی از پروتئین، ویتامین‌ها و مایعات کافی پس از جراحی برای تقویت روند بهبود بافت‌ها و تحریک تولید شیر اهمیت بالایی دارد و به بازگشت سریع‌تر شیردهی کمک خواهد کرد.
تحریک منظم سینه با شیردهی یا شیردوشی: استفاده منظم از شیردوش یا تلاش برای شیردهی حتی اگر در ابتدا موفق نباشد می‌تواند مجاری و غدد باقیمانده را فعال کند و تولید شیر را افزایش دهد.
مشاوره با متخصص زنان و مشاور شیردهی: دریافت راهنمایی تخصصی از پزشک زنان و مشاور شیردهی باعث افزایش اطلاعات مادر درباره روش‌های صحیح شیردهی و مدیریت مشکلات احتمالی پس از جراحی می‌شود.
کنترل استرس و حمایت روانی: حمایت خانوادگی و مدیریت استرس پس از جراحی نقش مهمی در عملکرد هورمونی و افزایش ترشح شیر دارد و به مادر کمک می‌کند با چالش‌های شیردهی بهتر کنار بیاید.
انجام جراحی با تاخیر تا بعد از دوره شیردهی: اگر امکان دارد برای مادرانی که تمایل به فرزندآوری دارند بهتر است جراحی را تعویق بیاندازند.
مراقبت‌های ویژه پس از جراحی: ماساژ آرام، مصرف مکمل‌های تغذیه‌ای و پیگیری‌های منظم جهت حفظ سلامت سینه توصیه می‌شود.
اطلاع‌رسانی کامل به جراح: بیان قصد شیردهی و درخواست حفظ حداکثری مجاری شیر و اعصاب قبل از جراحی اهمیت کلیدی دارد.

جراحی سینه ممکن است توانایی شیردهی را کاهش دهد یا از بین ببرد؛ این موضوع بستگی به نوع عمل محل برش و میزان آسیب به مجاری و اعصاب شیر دارد. ماموپلاستی و لیفت ریسک بیشتری دارند اما با انتخاب جراح ماهر و روش محافظتی شانس حفظ شیردهی زیاد می‌شود. تغذیه مناسب تحریک منظم مشاوره تخصصی و حمایت روانی بعد از عمل نقش مهمی در حفظ یا بازگشت توان شیردهی دارند. برای تصمیم‌گیری درست مشورت کامل با پزشک ضروری است. در کلینیک دکتر غلامحسین حیات‌اله بهترین جراح پلاستیک و زیبایی در خوزستان تمام جراحی‌های سینه با رویکرد حفظ بافت‌های حیاتی و احترام به نیازهای آینده‌ی مادران انجام می‌شود. تیم متخصص این مجموعه با بهره‌گیری از دانش روز جراحی پلاستیک، تلاش می‌کند تا هم زیبایی اندام و هم سلامت عملکرد طبیعی بدن حفظ شود. برای مشاوره و اطلاعات بیشتر از طریق دکمه دریافت نوبت نوبت خود را به صورت آنلاین رزرو کنید و یا با شماره 06153223982 تماس بگیرید.

منابع
cdc.gov
breastfeeding.support
northeastbreastsurgery.co.uk